Toekomst
Toekomst.
De zee neemt
niet alleen maar geeft ook
schelpen, opspattend water,
stokken, wier,
plezier,
gedachten aan later, en
afval met een eigen verleden
dat een wereldreis
heeft beleden.
Deinend op de golven,
onder getrokken door de stroom,
van koers naar koers zwenken,
verdronken als in een droom,
spoelt het dan aan op ’t strand
en vormt als afval direct een band
van vervuiling en verval.
Dan, opgenomen door de vloed,
rolt het een nieuwe toekomst tegemoet.